yogatypes in de yogales

Typisch: deze 7 personen kom je altijd tegen in de yogales

Hi yogi’s! We zingen, zuchten en zweten er maar wat af in die yogalesjes. De ene keer wat actiever en luider dan de andere. En hoewel we het liever niet toegeven (want yoga doe je voor jezelf, dus je trekt je niets aan van je yogagenoten), hangt dit toch wel een beetje samen met de vibe van de groep. Tja, van fanatieke mensen om je heen ga je nou eenmaal meer je best doen.

Eerlijk is eerlijk, we gluren allemaal zo nu en dan wel even naar de mat naast ons. Of voor iedereen die nog steeds niet wil toegeven: staren in Downdog tegen de rug van onze achterbuur aan. En dan kom je toch wel vaak dezelfde types tegen. Stuiten we op tegen nog zoiets dat we liever niet doen, of zeggen niet te doen: in hokjes denken. Ach.

Spieken bij je hippiebuur of niet, in de afgelopen jaren heb ik heel wat yogatypes ontmoet in mijn klasjes. En ik kom ze nog regelmatig tegen. Herkenbaar?

#1 De fanatieke zuchter

Zo nu en dan vertelt de yogalerares je dat je je hitte eruit moet gooien en even diep moet zuchten. Dit voelt een beetje ongemakkelijk op het begin, maar is uiteindelijk best wel chill. En er is altijd wel iemand die het net íets te chill vindt. Op de meest random momenten produceert deze yogamaat iets wat wegheeft van een opgelucht, kreunend geluid. En als je dan denkt dat er echt geen hitte meer over is in zijn lichaam, komt er toch nog één zo’n geluidje uit. Je zou er bijna zelf van gaan zuchten.

#2 De snurker

Kijk jij na een pittige les ook altijd zo uit naar die laatste tien minuutjes wegdromen? Wat moeten we toch zonder savasana. Toch jammer dat er zo nu en dan iemand wel erg ver weg is. Zo ver, dat er langzaam een licht gebrom ontstaat dat steeds luider wordt en je toch wel een beetje uit je chillmodus sleurt. Of zelfs een kleine ergernis ontwikkelt. Heeft in ieder geval iemand de ultieme ontspanning gevonden.

#3 De man die moest van zijn vrouw

Eigenlijk herken je hem al bij de eerste beweging. Downdog lijkt een soort omgewaaide tent, vingers reiken nooit voorbij de knieën en elke pose begint met grote vraagtekens. Yoga zit niet echt in zijn lichaam en met zijn interesse helpt ook niet echt mee. Maar omdat nooit geschoten altijd mis is, zit hij toch onhandig bij je te spieken. Arm ding!

#4 De hippie

Aan interesse is er geen gebrek bij deze yogi. Lange haren, band om het hoofd, meerdere tattoes en misschien wel dreads. Mannen een baard, vrouwen een lange vlecht. Een beetje zweverig. En bovenal, verbazingwekkend goed in yoga. Herkenbaar? Over in hokjes denken gesproken… (betrapt). Yoga was altijd al geliefd onder de hippies, ze hebben het deels uitgevonden. En tegenwoordig zitten ze gezellig bij je in de les.

#5 De gewoon-omdat-yoga-hip-is-sporter

Of er nou sprake is van liefde voor yoga of niet, deze sporter yogaat omdat iedereen dat nu schijnt te doen. En stiekem wordt het grootste deel van de les zo gevuld. Althans, de lesjes waar power in zit. Vinyasa bijvoorbeeld. Want je moet er wel een beetje fit van worden en slapen doe je thuis wel, toch? Tja, misschien niet helemaal hoe het is bedoeld. Maar haal eruit wat je eruit wil halen zou ik zeggen.

#6 Het slangenmens

Je kent het wel: denk je dat je eindelijk die moeilijke yoga-oefening onder de knie hebt, is je buurvrouw al vijf stappen verder en heeft ze haar been zo ongeveer in haar nek liggen. Niet vergelijken? Ammehoela! Veel van ons zijn nou eenmaal op zijn minst een beetje competitief ingesteld. Maar het mooie van yoga is dat je deze gedachte gewoon voorbij kan laten zweven. En toch wel een kleine troost: waar jij eindeloos moet blijven rekken, is dat slangenmens nou eenmaal geboren met langere hamstrings. Lucky her!

#7 De yogagranny

Een klein, dun yogameisje dat haar benen in haar nek legt en elke pose vijf keer beter doet dan jij is nog tot daaraan toe. Sommige mensen hebben nou eenmaal wat meer aanleg. Maar als er een 65 plusser naast je zit die je met gemak een bijlesje yoga geeft, dan krab je toch wel eventjes achter je oren. Hoe fantastisch is de yogagranny. Zo wil je later toch ook worden (ik in ieder geval wel)?

Tot zo ver het denken in hokjes en categoriseren in typetjes. Maar zeg nou eens eerlijk, heb jij er niet op zijn minst eentje ontmoet?