“Ga ik er komend jaar tegenaan of laat ik het gaan? WHAT TO DO met een knipoog ;)”
Hi yogi’s en reisgekken! Ja, ik leef nog! Wat hebben jullie lang niks van me gehoord. Ik weet het, ik weet het: de zomer was de laatste keer. Vier volle maanden nada welgeteld. Man oh man, niet echt een trouwe, wekelijkse blogger. Tja, ik kan het niet mooier maken dan het is helaas. Het is gebeurd. Maar eh, wat is er dan eigenlijk precies gebeurd?
Het leven. Ha, klinkt dat even lekker makkelijk. Toch is niets minder waar: mijn werk en vrijetijdsbestedingen zorgden gewoon eventjes voor heel veel twijfel. Druk, druk, druk. Andere dingen doen die óók heerlijk (sociaal) zijn. Zomer. Een in-de-avonduren-schrijven-dip. Een yoga-at-home-dip. Een wil-ik-wel-blogger-worden-dip. Een instadip (waar we tegenwoordig toch allemaal een dip in kunnen hebben). En even klaar met al die onzintrends. (Chicken-nugget-yoga? Houd op met me hoor!)
HET DILEMMA
Waar ik in 2016 het jaar nog vrolijk afsloot met mijn verborgen talenten, sta ik dit jaar dus voor een dilemma met mijn blog: het GAS intrappen of gewoon KAPPEN. En dat is een verdomd moeilijke keuze kan ik je vertellen. Zó moeilijk zelfs dat het me tot december – nu dus – kostte om er iets over te schrijven (en vanaf augustus gezien is dat best wel lang).
Maar het is dus gelukt. Althans, het schrijven is gelukt. Het dilemma? Dat ruziet zo nu en dan nog steeds wat af in mijn hoofd. Op zo’n moment denk ik: Kon ik mijn hoofd maar uitzetten… En dan denkt ik: YOGA! (Eh, zien we daar nou toch ineens een kleine voorkeur verschijnen?)
Maar het leven ís al zo druk
Precies dat: het leven ís al zo druk. Kom ik thuis na een hele dag werken, moet ik in de avonduren ook nog eens gaan schrijven. Again. Alsof ik dat niet al genoeg doe als reisjournalist. Als stagebegeleider. Als hoofdredacteur.
Is dat dan de verkeerde instelling? Ik weet niet of het daarmee te maken heeft. Ik ben mijn blog juist begonnen vanwege mijn passie voor schrijven (en yoga natuurlijk, en reizen). Maar wel op een moment in mijn leven dat ik nét even iets minder werkte, zeg maar een uur of dertig minder per week.
En dan werk je weer fulltime en ontdek je dat je toch niet zoveel tijd hebt voor je blog als je dacht. Of stiekem niet zoveel motivatie in de late uurtjes als je had gehoopt. En dat is niet zo gek vind ik. Eigenlijk vind ik het reteknap als je daar wél het gaspedaal voor kan vinden in je drukke leven.
Reisjournalist zijn is gewoon awesome
Kleine kanttekening: ik vind mijn vaste baan gewoon fantastisch. Ik ben van mening dat als je uit je fulltime job al zoveel voldoening en uitdaging kan halen, andere (soortgelijke) projecten sneller naar de achtergrond verschuiven. Dus sta ik eigenlijk voor de vraag: vind ik het nodig om daarnaast nog zoveel tijd in iets van mezelf te stoppen?
En ook dat antwoord is verschrikkelijk lastig. Want natuurlijk vind ik het leuk om mijn verhaal te vertellen, op mijn manier andere yogi’s en reisgekken te inspireren, mijn visie te delen met wie dat ook maar leuk vindt. De vraag is misschien meer: wil ik er echt iets van proberen te maken?
Dat weet ik gewoon (nog) niet. En dat heeft heel veel redenen. Tijd(nood). Uitdaging(gebrek). Social media(dip). Om er maar een paar te noemen. Wat ik wel weet is dat is het eigenlijk doodzonde vind om mijn website (waar ik oprecht extreem trots op ben) klakkeloos in de prullenbak te gooien. Dus dat ga ik in ieder geval niet doen (juich, juich).
Inspiratie in overvloed
Wel ben ik van mening dat als ik mijn creatie (waar ik met plezier al zoveel uren voor heb geploeterd) online laat staan, ik haar ook moet laten stralen. Want een werkende url is niet hetzelfde als een levendige site. Oftewel: ik ga werken aan mijn wél-betrouwbare-regelmatige-blogger-imago.
En daar heb ik zin in. Want hoewel de dipjes zo nu en dan nog wel aanwezig zijn, word ik altijd van alle kanten getriggerd voor het maken van nieuwe content (ik moet alleen eventjes ietsje efficiënter mijn tijd proberen in te delen).
Zo zijn er genoeg yogacursussen waar ik boordevol inspiratie uit kan halen (zoveel zelfs dat mijn bankrekening regelmatig schreeuwt om aandacht). Genoeg dingen om uit te proberen (lees: mijn talent voor vloggen). Genoeg invalshoeken te bedenken (ik ratel wel altijd over yoga, maar ballet is nog steeds mijn állergrootste passie). En: genoeg motivatie om er écht iets moois van te maken (hoewel je dat nu wellicht niet meer gelooft).
Dus tot over een week. Of twee (knipoog)!
PS. Ik ben rázend benieuwd of er meer bloggers of hobby-schrijvers tegen dit soort obstakels aanlopen. Dus laat het me weten in een reactie!